|
Ιστορικό του Σχολικού Κτηρίου Κοίμησης
|
|
|
Για την Κοίμηση αλλά και για κάθε τόπο το σχολικό κτήριο αποτελεί διαχρονικά θεμελιώδες σημείο αναφοράς. Αποτελεί το χώρο στον οποίο συμβιούν καθημερινά μαθητές και μαθήτριες-παιδιά διαφόρων ηλικιών με διαφορετικά ενδιαφέρονται και ανάλογες εκπαιδευτικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες. Αποτελεί χώρο παροχής γνώσης και αγωγής, χώρο κοινωνικοποίησης και επικοινωνίας, χώρο διεξαξωγής παιχνιδιού και υλοποίησης εκδηλώσεων, εργαστήριο προετοιμασίας γαι την ζωή. Ότι μαρτυρίες έχουμε για ύπαρξη/κατασκευή του σχολικού κτηρίου/διδακτηρίου ή για συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς που υπηρέτησαν ως δάσκαλοι στο παρόν "Σχολικό Κτήριο/Διδακτήριο" εκείνης της εποχής θα συγκεντρωθούν και θα καταγραφούν σε αυτή την σελίδα. |
|
ΚΟΙΜΗΣΗ (τέως ΣΠΑΤΟΒΟ)
Η παλιά ονομασία της Κοίμησης ήταν Σπάτοβο. Η Κοινότητα Σπατόβου συνεστήθη με Β. Δ. στις 28-12-1919(Φ.Ε.Κ. 2/1920).
Ο Συνοικισμός και η Κοινότητα Σπατόβου μετονομάσθηκαν σε Κοινότητα Κοίμησης με Β. Δ. στις 28-12-1926 (Φ.Ε.Κ. 7/1927) |
|
Σύμφωνα με τον Ιωάννη Πέννα ο οποίος γεννήθηκε το 1923 στα τέλη της δεκαετίας του 1920 υπήρχε ήδη σχολικό κτήριο το οποίο ό ίδιος το επισκέφτηκε το 1928. |
 |
 |
Ιωάννης Πέννας |
Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους : Ιωάννη Πέννα (1923), Κεχαγιά Γεώργιο (1933), Κεχαγιά Ηλία (1940), Νάσκο Κων/νο (1936) και στα άλλα συμπαθέστατα παλικαράκια του ΚΑΠΗ Κοίμησης γαι τις πολύτιμες πληροφορίες τους. |
Η καταπληκτική μνήμη, κυρίως του Ιωάννη Πέννα, γενν. το 1923, αλλά και των άλλων ηλικιωμένων κατοίκων του χωριού βοήθησε να καταγράψουμε "ιστορία" και να επιβεβαιώσουμε ορισμένα έγγραφα τα οποία παραθέτουμε παρακάτω και τα οποία μαρτυρούν τα πρώτα "ίχνη" ενός Σχολείου στην Κοίμηση. Θέλουμε να τονίσουμε, ότι τα στοιχεία που υπάρχουν σε αυτές τις ιστοσελίδες και αφορούν την ιστορική αναδρομή του Σχολείου στην Κοίμηση Σερρών δεν είναι αποτέλεσμα "επιστημονικής έρευνας", τα οποία αντλήθηκαν από το αρχειακό υλικό του σχολείου, από βιβλιογραφία ή άλλα κρατικά / προσωπικά αρχεία. Είναι μόνο μερικές αναμνήσεις ηλικιωμένων κατοίκων του χωριού που ξαναζωντάνεψαν το παρελθόν και αναπόλησαν ορισμένες στιγμές της παιδικής τους ηλικίας. Ίσως (εάν δεν υπάρχει μέχρι σήμερα) ορισμένες αναμνήσεις αποτελέσουν το έναυσμα για μία πρώτη ιστορική καταγραφή της εκπαίδευσης στο σχολείο της Κοίμησης και ίσως αυτή η καταγραφή αποτελέσει τη βάση για κάτι ακόμη καλύτερο στο μέλλον. Φωτογραφικό υλικό δεν υπάρχει αυτή την στιγμή. Επίσης δεν έχει κριθεί σκόπιμο για την ώρα να βγούν ανακοινώσεις σε όλο το χωριό για συλλογή πληροφοριών και κυρίως παλαιών φωτογραφιών που αφορούν το σχολείο της Κοίμησης. Για την ώρα θέλαμε να γίνουν γνωστά κάποια πολύτιμα στοιχεία στους νεώτερους. Ίσως εάν οι μαθητές μας τον γνωρίσουν καλύτερα, θα το τιμήσουν και θα το αγαπήσουν περισσότερο.
Σύμφωνα με τον Ιωάννη Πέννα, ο οποίος γεννήθηκε το 1923, στα τέλη της δεκαετίας του 1920 τα μαθήματα γίνονταν στο νέο διδακτήριο (το οποίο άρχιζε να κτίζεται τέλη 1927 με αρχές του 1928, βλέπε παρακάτω). Στο ερώτημα για το εάν υπήρχε σχολικό οίκημα, ή εάν το κενό αυτό κάλυπτε η εκκλησία ή για το πως τα ελληνόπουλα έπαιρναν την απαιτούμενη εκπαίδευση δεν ήταν σε θέση να απαντήσει. Πάντως το Ελληνικό Προξενείο των Σερρών, σύμφωνα με τις πηγές-έγγραφα που υπάρχουν φρόντιζε όλα τα σχολεία της περιοχής διορίζοντας και πληρώνοντας τους εκάστοτε δασκάλους - πληρώνοντας υποτροφίες σε μαθητάς του σχολείου Κοίμησης από τις αρχές του εικοστού αιώνα.
Στην μνήμη του Ιωάννη Πέννα οφείλουμε τα παρακάτω ονόματα των περισσότερων δασκάλων (κατα χρονολογική σειρά) που ανάλωσαν τις δυνάμεις τους για να προσφέρουν τις "πρώτες γνώσεις" και ότι καλύτερο μπρούσαν στους μαθητές της εκάστοτε εποχής.
Α.Λ.
Από το 1918 |
Διδακτικό Προσωπικό |
Κατοικία / Καταγωγή |
Σχόλια ( Ι. Πέννα ) |
1918 - 1923 |
Αχούλης Αποστολος |
Ηράκλεια Σερρών |
τον είχε ακουστά..! |
1918 - 1925 |
Κατσαμάνης ?????? |
??(Παλαιά Ελλάδα.!) |
Βάφτισε τον Νικόλαο Λαμποδάρη |
1922 - 1924 |
Τενεκετζής Θωμάς |
Πετρίτσι |
|
1923 - 1951 |
Γιατύλης Ιωάννης |
|
Έμεινε μόνο ένα (1) χρόνο στη Κοίμηση |
1923 - 1945 |
Ουζούνη Ευαγγελία |
Σιδηρόκαστρο |
Καταγωγή από Μελένικο |
1929 - 1933 |
Ραΐκόφτσαλη Ευθυμία |
Σιδηρόκαστρο |
τον έμαθε να γράφει με το δεξί το ..χέρι.!!! |
1934 - 1935 |
Νίκος Μπούλιος |
|
Έμεινε μόνο ένα (1) χρόνο στη Κοίμηση |
Μετά το 1935 |
|
|
|
1935 -?? |
Ουζούνη Ευαγγελία ( η Νεώτερη ) |
|
Απλή συνωνυμία με την προηγούμενη δασκάλα |
1945 - 1950 |
Αντρέας Σταυρόπουλος |
|
|
Πριν το 1950 |
Ουζούνη Μαρίκα |
|
Ανηψιά της Ουζούνη Ε. (της Νεώτερης.!) |
Μετά το 1950 |
Πετιναράκης Γεώργιος |
|
|
|
Σύμφωνα με τον Ι. Πέννα και άλλων ηλικιωμένων κατοίκων του χωριού η σκεπή του σχολείου τα τέλη 1938 έπιασε φωτιά και κάηκε ολοσχερώς. Κατά τη περίοδο της κατοχής (1941-1944) το χωριό ήταν κάτω από βουλγάρικη κατοχή. Το 1942 οι βούλγαροι αποκατέστησαν την ζημιά της σκεπής χωρίς όμως να προχωρήσουν και στην εσωτερική αποκατάσταση των ζημιών. Το οίκημα οι βούλγαροι το χρησιμοποιούσαν ως σχολείο για βουλγάρικη εκπαίδευση, και οι Έλληνες δάσκαλοι επανήλθαν με την απελυθέρωση τον Σεπτέμβριο του 1944. |
Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από Υπηρεσιακά έγγραφα και Εφημερίδες του "παλαιού καιρού" που μαρτυρούν από πότε λειτουργεί αυτό το οικείο σε πολλούς σχολείο της Κοίμησης. Υπάρχουν και μαρτυρίες για συγκεκριμένους εκαπιδευτικούς που υπηρέτησαν ως δάσκαλοι στο Δημοτικό της Κοίμησης. Έτσι οι παλαιότεροι μπορούν να ανατρέξουν και να φέρουν στο νου τους τις ωραίες στιγμές της παιδικής τους ηλικίας και ίσως τα παιδιά τους να μπορούν να τις γνωρίσουν και να τις χαρούν μαζί τους. Περισσότερες πληροφορίες γι' αυτην την εποχή παίρνουμε στο βιβλίο
( "Η Εκπαίδευση στο Βαμβακόφυτο Σερρών(1894-2010") του Στέργιου. Λεβέντη). Διαβάζουμε :
|
|
(Σελ. 44 - "......Ο επιθεωρητής Δημοτικών σχολείων Σιδηροκάστρου Σπύρος Μένταυλος, στις 23-12-1924 σε έκθεσή του προς τη Γενική Διοίκηση Θεσσαλονίκης για την κατάσταση της εκπαίδευσης στην περιφέρεια του, μεταξώ άλλων αναφέρει μερικά σχολεία τα οποία λειτουργούν σε ξύλινα παραπήγματα. Μεταξύ αυτών είναι και το Σπάτοβο. Τονίζει δε, την ανάγκη δημιουργίας νέου διδακτηρίου γιατί αυτό σε 2-3 χρόνια θα είναι άχρηστο. Για την μείωση του κόστους ανέγερσης νέου διδακτηρίου προτείνει την αναγκαστική απαλλοτρίωση οικοπέδων και την επιβολή στους κατοίκους προσωπικής εργασίας γαι τη μεταφορά και συγκέντρωση των υλικών." |
|
|
Έκθεση του επιθεωρητή Σ. Μένταυλου σχετικά με την κατάσταση του Διαδακτηρίου 23-12-1924 (Αρχείο Γ.Ν. Αψηλίδη, ΣΙΡΙΣ, Τόμος Έκτος 1997-2002, Σελ. 85-132, Χρηματοδότηση και Επιθεώρηση Ελληνικών Σχολείων στην περιοχή των Σερρών στις αρχές του 20ου αιώνα) |
|
|
|
Στην "Επετηρίδα Δημοτικής Εκπαιδεύσεως" του 1932 διαβάζουμε : |
|
... "Εντός της κυβερνητικής τετραετίας, ήτοι από του 1928 μέχρι του 1932 ανηγέρθησαν ή ανεγείρονται εντός του υπολοίπου έτους) 3167 νέα σχολικά κτίρια. Εκ τούτων 330 είναι πολυτάξια διαδακτήρια. Εκ τούτων 330 είναι πολυτάξια διδακτήρια. Η συνολική δαπάνη των 3167 νέων σχολικών κτιρίων υπολογίζεται εις έν και ήμισυ δισεκατομμύριον δραχμών. Εκ του ποσού τούτου, μόνο τα 550 εκατομμύρια κατεβλήθησαν υπό του κράτους. Τα υπόλοιπα, ήτοι εν περίπου δισεκατομμύριον κατεβλήθη υπό των Κοινοτήτων και των Δήμων, ως και άλλων τοπικών πόρων" [Β. Παρασκευόπουλος, 1ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης 1928-2004, ταξίδι στο χρόνο, Δήμος Νεάπολης] |
|
|
Έγγραφο της επιθεώρησης που επιβεβαιώνει την καταστροφή του σχολείου λόγω πυρκαγιάς το 1938. |
Την εκπαίδευση στην Κοίμηση την χωρίζουμε σε τρεις περιόδους : |
|
Τουρκοκρατία -1928 |
|
1928 -1976 |
|
1976 -2011 |
|
|
|